30 سالگی

باید اعتراف کنم که حسابی کاربردی و تو دل برو بود :) چون یه سری تمرینات خودشناسیِ قابل اجرا و تر و تمیز داشت که اگه تنبلی رو بذاری کنار و انجام شون بدی، یه چند صفحه ی نابی درباره خودِ خودِ خودت بهت می ده که وقتی بخونیش کیف می کنی. کی دلش نمی خواد شخصیتش تا حدودی روی کاغذ پیاده بشه؟ کی دلش نمی خواد تا وقتی به بحران سی سالگی نرسیده خودشو جمع و جور کنه؟ هان؟ حالا سوال پیش میاد: آیا به بقیه با خیال راحت معرفیش خواهم کرد؟ جواب بله هست :)