کتاب هایم و زندگی

تقریبا صد صفحه ای رفتم جلو و متوجه شدم اصلا کششی ندارم ادامه اش بدم.شاید چون خیلی فانتزی بود!یا شاید با شخصیت اولش ارتباط برقرار نکردم.شاید از عناصر خیالی وسط یه کتابی که قراره بهم فلسفه یاد بده خوشم نیومد.شایدم چون خیلی زیاد بود و خیلی زیاد به سیر داستان پرو بال داره بود و طولانیش کرده بود.

دلیل انتخابم نویسنده اش بود.نویسنده ای که یه کتاب خیلی دوست داشتنی ازش خوندم که که همیشه تو یادم می مونه."زندگی کوتاه است،نامه ای به قدیس آگوستین".می دونی مثل چی می مونه؟دیدی هر خواننده ای رو نمیشه همه ی همه ی آهنگاشو دوست داشته باشی؟فکر کنم نویسنده ها هم همینطورن.